A xente que realizou o paripé de presentar uns documentos incompletos, con numerosas omisións e irregularidades, non ten a preparación necesaria para realizar unha auditoría. Iso é evidente, por moito que se intente presentar como unha "limpeza" e un aclarado de contas. O que é: un blanqueo.
Parece que todo sigue igual. E para mostra isto:
Subasta de madeira (pulsa para baixar o Diario Oficial de Galicia co detalle das subastas)
Así é como se entera a parroquia da Pedra de cando e como se vai vender madeira. a través do DOG. Aínda que sexa a través da Xunta, o deber da rectora é convocar unha asemblea para informar da corta.
Para a venta anterior, a rectora "buscara" unha empresa, formalizada no momento exacto da subasta, "A Miranda, S.L.". Empresa da que a día de hoxe non se sabe nada. Por certo, cobrouse esa madeira? Foron eles os que buscaron esa empresa.
Outra cousa máis, a madeira que vai vender a rectora non está certificada. A de Landoi, que tamén vende, ainda que por outros motivos que figuran no documento, sí que o está e por iso vale máis e o proceso ten máis garantías.
Aquí pódese comprobar cal e a madeira certificada do Concello de Cariño e tamén do resto de España, para a quen lle interese. A rectora tivo 3 anos para certificar os montes, pero non tivo interese ningún en facelo. En facer o paripé das "contas", si que tiveron interese. Se os montes están certificados, os comuneiros poden pedir as pesadas dos camións e a orixe. E iso sí que non interesa.
O que debían contarlle á xente é que o plano que cobrou o chupatintas de enxeñeiro forestal que trouxeron, xa non vale. Ese enxeñeiro cobrou o plano dúas veces como mínimo, unha da Xunta e outra da Pedra. Para a certificación fai falta outro Plan Forestal, adaptado ás necesidades das certificacións PEFC e FSC.
Para a xente que queira enterarse de como funciona o tema da certificación forestal, que é o futuro queiran ou non, temos aberta a oficina forestal de Forestal Villar os sábados pola tarde.
Seguiremos informando, ainda que sea a través do DOG.
Para a venta anterior, a rectora "buscara" unha empresa, formalizada no momento exacto da subasta, "A Miranda, S.L.". Empresa da que a día de hoxe non se sabe nada. Por certo, cobrouse esa madeira? Foron eles os que buscaron esa empresa.
Outra cousa máis, a madeira que vai vender a rectora non está certificada. A de Landoi, que tamén vende, ainda que por outros motivos que figuran no documento, sí que o está e por iso vale máis e o proceso ten máis garantías.
Aquí pódese comprobar cal e a madeira certificada do Concello de Cariño e tamén do resto de España, para a quen lle interese. A rectora tivo 3 anos para certificar os montes, pero non tivo interese ningún en facelo. En facer o paripé das "contas", si que tiveron interese. Se os montes están certificados, os comuneiros poden pedir as pesadas dos camións e a orixe. E iso sí que non interesa.
O que debían contarlle á xente é que o plano que cobrou o chupatintas de enxeñeiro forestal que trouxeron, xa non vale. Ese enxeñeiro cobrou o plano dúas veces como mínimo, unha da Xunta e outra da Pedra. Para a certificación fai falta outro Plan Forestal, adaptado ás necesidades das certificacións PEFC e FSC.
Para a xente que queira enterarse de como funciona o tema da certificación forestal, que é o futuro queiran ou non, temos aberta a oficina forestal de Forestal Villar os sábados pola tarde.
Seguiremos informando, ainda que sea a través do DOG.
